1 miljoen woningen erbij tot 2040: een forse opgave. De druk op de woningmarkt wordt steeds groter. Op korte termijn komt redelijk wat woningen beschikbaar, dus de neiging is misschien achterover te leunen. En hebben we in het verleden ook niet met deze opgave kunnen omgaan? Schijn bedriegt: er is nu actie nodig.
Veel van de woningen die nu worden gebouwd zijn gepland voor de crisis. Denk aan de Houthavens in Amsterdam of de spoorzone van Breda. We moeten ervoor zorgen dat over 10 jaar ook nog voldoende aanbod is. Daarvoor moeten we nu plannen maken. In het verleden is dat weliswaar gelukt. Tijdens de wederopbouw was woningnood zelfs volksvijand nummer 1. Plaatsen als Zoetermeer en Purmerend zijn toen groot geworden. In de afgelopen periode hebben Vinex-wijken als Leidsche Rijn en Ypenburg ook gezorgd voor voldoende woningen. Het verleden biedt hier geen garantie voor de toekomst. Het Rijk stuurt niet meer en de verantwoordelijkheid ligt bij gemeenten. En het spel is anders geworden: door de crisis kopen gemeenten veel minder actief grond aan. Ze zijn daarvoor afhankelijker van de markt. Hiervoor zijn slimme financieringsconstructies en samenwerkingen hoog nodig.
En wat te denken van de enorme maatschappelijke opgaven? De energietransitie, klimaatadaptatie, bereikbaarheid en inclusiviteit maken de opgave nog complexer. Tel daar de wens op om zo veel mogelijk in bestaande steden te bouwen. Dit betekent dat we op een andere manier met de nieuwe woningopgave aan de slag moeten: overheid en markt gezamenlijk met oog voor elkaars belangen. Een klein jaar geleden is het Manifest Binnenstedelijke Gebiedstransformaties door veel partijen ondertekend. Het programma Stedelijke Transformatie vloeit hier uit voort. Hierin proberen we deze complexe opgave hanteerbaarder te maken én koppeling te maken met de andere maatschappelijke opgaven. Met elkaar aan de slag om lokaal te zorgen voor passende woongebieden, zonder dat er al een duidelijk eindbeeld is vanuit het Rijk. Doe u mee?
